ریسمان طلاییِ قدردانی
هزاران هزار سال پیش از آفرینش انسان، قدرت قدردانی توصیه و به کار بسته شده است و از آنجا در طیِ سده‌ها و در قاره‌های مختلف از فرهنگ و تمدنی به فرهنگ بعدی نفوذ کرده و می‌کند. مذاهب اصیل اسلام، مسیحیت، یهودیت، بودیسم، سیک و هندوییسم قدرشناسی را در مرکز و هسته‌ی آیینیِ خود قرار داده‌اند.
حضرت محمد (که درود خداوند بر او باد) می‌فرماید: سپاسگزاری برای فراوانی‌ای که به شما عرضه می‌شود، بهترین دلیل و بیمه‌ای است برای ادامه یافتن این فراوانی. یکی از متفکرین بزرگ مشرق زمین نیز می‌گوید: شما هیچ راهی ندارید مگر آنکه قدردان و راضی باشید. لائو تزو گفته است: اگر شما از چیزها به همان گونه‌ای که هستند لذت ببرید، آنگاه تمام دنیا به شما تعلق خواهد داشت. کریشنا گفته است هرچه را که به او تعارف شود با شادی و شعف می‌پذیرد. حضرت داوود پیامبر از شکرگزاری نسبت به تمام دنیا سخن گفته است، نسبت به هر چیزی که بین زمین و بهشت قرار دارد و مسیح (ع) پیش از هر معجزه‌اش شکرگزاری به جا می‌آورده است. در آیین بومی‌های استرالیا، تا ماسایی‌ها و زولوهای افریقا، ازناواجوهای امریکا، شاونی و چروکی تا تاهیتی‌ها، اسکیمو و بومی‌های موآریِ زلاندنو، شکرگزار بودن در ریشه‌ی اولیه‌ی آداب و رسوم‌شان جای داشته است.
«بامدادان، هنگامی که از خواب برمی‌خیزید، برای دیدن روشناییِ صبح سپاسگزاری کنید، برای غذا و شادیِ زندگیتان سپاسگزار باشید. اگر هیچ علتی برای سپاسگزاری نمی‌یابید، پس مشکلی در خود شما هست.»
ته کومسه (۱۷۶۸-۱۸۱۳)
رهبر قبیله‌ی شاونی سرخپوستان آمریکا
تاریخ سرشار از اشخاص سرشناس و نام‌آوری است که شیوه‌ی سپاسگزار بودن را به کار بسته‌اند، و دستاوردهاشان، آنها را در میان برترین مخلوقاتی قرار داده است که تاکنون زیسته‌اند: مهاتما گاندی، مادر ترزا، مارتین لوترکینگ، لئوناردو داوینچی، افلاتون، شکسپیر، آئسوپ، بلیک، امرسون، دیکنز، پروست، دکارت، لینکلن، یونگ، انیشتین و بسیاری از متفکران و اندیشمندان دیگر.
اکتشافات علمیِ آلبرت انیشتین،نگرش ما را به جهان تغییر داده است و هنگامی که درباره‌ی دستاوردهای تاریخی‌اش سؤال می‌شود، او تنها از سپاسگزاری نسبت به دیگران می‌گوید. یکی از ذهن‌های بسیار درخشان تاریخ، بیش از صدبار در روز از دیگران سپاسگزاری می‌کرد. آیا این شگفت‌آور نیست که بسیاری از ناپیداهای عالم بر انیشتین مکشوف شد؟ او قدرشناسی را در تک‌تک روزهای زندگی‌اش تمرین کرد و در مقابل از انواع مواهب و نعمت‌ها برخوردار شد. هنگامی که از اسحاق نیوتن درباره‌ی راز دستاوردهای علمی‌اش سؤال شد، او گفت که بر شانه‌ی غول‌ها ایستاده است. در سال‌های اخیر، اسحاق نیوتن به عنوان بزرگترین کمک کننده به علم و بشریت شناخته شده است. او همچنین همواره سپاسگزار تمام زنان و مردانی بوده که پیش از او زیسته‌اند. دانشمندان، فلسفه‌دان‌ها، مخترعین، کاشفان و پیامبرانی که سپاسگزاری را به کار بسته‌اند، دستاورد آن را برداشت کرده‌اند و از توان ذاتیِ آن بسیار آگاه بوده‌اند. هرچند که هنوز قدرت و نیروی سپاسگزاری برای بسیاری از افراد ناشناخته است. زیرا برای تجربه‌ی سپاسگزاری در زندگیِ خود باید آن را به کار ببندید.
